Martine een leuke jonge dame van 16 jaar, kwam bij mij in behandeling, via mijn collega fysiotherapeut. Ze had pijn in haar kaken en last van haar nek. Tot dusver hadden de fysiotherapeutische behandelingen nog niet tot verbetering geleid. De vraag van de collega aan mij was: “kan jij haar vastzittende kaken met jouw Cranio mobiliseren?” “Ja”, had ik gezegd, want met Cranio technieken kan je heel goed de kaken behandelen. Maar wat Martine nodig had, was geen therapeut die haar kaakgewrichten zou losmaken, maar iemand die haar kon ondersteunen in haar rouwproces.

Martine had heel veel boosheid in zich. Deze boosheid had zich vastgezet in haar hele lichaam en vooral rond haar kaakgewrichten. Ze was boos op zichzelf, boos op de wereld en boos op haar twee jaar jongere zusje, die een einde aan haar leven had gemaakt. Door goed in contact te komen met haar lijf, van binnenuit, kon haar boosheid plaats maken voor verdriet. Verdriet dat haar zusje, die ze zo liefhad er niet meer was. Ze had zo graag afscheid van haar willen nemen, om te zeggen hoeveel ze van haar hield.

Door te kunnen voelen dat het diepe verdriet haar had verwond, kon ze accepteren dat ze in een natuurlijk rouwproces zat. Haar kaakklachten werden al snel minder. En uiteindelijk heeft ze alsnog tegen haar zusje kunnen zeggen: “ik hou van je, waar je ook bent”.