Wim is een jongeman van 50 jaar. Getrouwd, 2 kinderen en heeft alles wat zijn hartje begeert. Hij heeft een eigen timmerbedrijf en een hotdog tent, die ervoor zorgen dat hij regelmatig op vakantie kan met en zonder zijn gezin. Zomers surfen en ‘s winters skiën. Hij heeft veel vrienden, die hem makkelijk weten te bereiken, wanneer ze een timmerklus hebben. Wim helpt hen altijd graag uit de brand, zelfs wanneer hij eigenlijk geen tijd heeft. Hij vindt eigenlijk ook dat hij zijn vrienden niet de volle prijs kan berekenen. Wim is eigenlijk al heel lang moe en merkt dat zijn lichaam mankementen gaat vertonen. Vooral zijn nekklachten bezorgen hem veel last. Na heel wat behandelingen bij de fysiotherapeut, gaat het nog steeds niet beter.
En dan komt de Corona crises. Financieel gaat hij ineens flink achteruit en zijn vakantie reisjes kan hij voorlopig op zijn buik schrijven. Ook in zijn thuissituatie lopen spanningen hoog op. Twee puberende kinderen, maken het leven voor hem en zijn vrouw niet makkelijker. De fysiotherapeut adviseert hem om contact met mij op te nemen voor wat ontspanning.
Tijdens de sessies, komt hij langzaam steeds meer in contact met zichzelf. Er komen allerlei vragen in hem op als, “wie ben ik eigenlijk en waarom ben ik hier op deze wereld?” Ook komt er veel emotie bij hem los. Hij moet denken aan zijn jeugd en zijn strenge vader. Hij voelt dat hij zich niet meer kan confirmeren met zijn identiteit. Hoe hij dacht, dat andere mensen over hem dachten, klopt al lang niet meer met hoe hij zich werkelijk voelt. Hij is niet meer congruent met zichzelf. Vanuit de stilte, die we samen , bij hem bereiken, komt hij weer in verbinding met zichzelf. Hij komt tot het inzicht, dat hij niet zijn best hoeft te doen om zijn imago overeind te houden. Dat voelt zelfs als zinloos. Hij hoeft alleen maar zichzelf te zijn. Of nog korter; hij hoeft slechts te zijn. Zijn nekklachten zijn stukken minder geworden.